Faktura korygująca

Nota korygująca jest odpowiednikiem faktury korygującej. Oba dokumenty umożliwiają wprowadzenie zmian, w pierwotnej fakturze sprzedażowej. Różnią je dwie podstawowe kwestie: po pierwsze – zakres działania korekty oraz noty, a także po drugie – podmiot, który może taki dokument wystawić. Jak kształtuje się zakres każdego z nich? Kto powinien wystawić notę korygującą, a kto fakturę korygującą?

Zakres działania dokumentów i elementy faktury

Faktura składa się z różnych elementów. Elementy składowe faktury określił ustawodawca, w art. 106 ustawy o VAT. Zdecydował, że będą to kolejno:

  1. data wystawienia;
  2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
  3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
  4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
  5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
  6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
  7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
  8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
  9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
  10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
  11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
  12. stawkę podatku;
  13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
  14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
  15. kwotę należności ogółem;

W kolejnych punktach ustalając określone przypadki, gdy faktura powinna zawierać jeszcze inne elementy, na przykład specjalne określenia, takie jak „metoda kasowa”, „samofakturowanie”, „odwrotne obciążenie”, „mechanizm podzielonej płatności”, dodatkowe podstawy zwolnień, czy inne dane wymagane przepisami.

nota korygująca

Wymienienie tych punktów jest o tyle kluczowe, że to bezpośrednio do nich – elementów faktury, w określonej kolejności będzie dalej odnosił się ustawodawca. I tak w artykule 106k ustawy o VAT zdecydował, że nota korekta może dotyczyć pomyłek, z wyjątkiem tych dotykających elementów faktury z punktów 8 – 15. Co oznacza, że z założenia punkty 1-7 mogą być zmieniane notą korygującą, natomiast zakres 8 – 15 powinien być dokonywany fakturą korygującą.

Podmiotowość wystawienia dokumentu

Ustawodawca zdecydował również, że z założenia faktura korygująca powinna być wystawiona przez podatnika, który wystawił fakturę pierwotną. Nota korygująca jest natomiast wystawiana przez nabywcę towaru lub usługi.

Podstawy prawne opracowania:

  • Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2019.1387 tj. z dnia 2019.07.25) zwana „Ustawa o PIT”;
  • Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2020.106 tj. z dnia 2020.01.23) zwanej dalej „Ustawa o VAT”